Een sporter kan het beste op zijn voorvoeten neerkomen wanneer hij van richting verandert. Deze techniek vermindert de kans op voorstekruisbandblessures, en zorgt er bovendien voor dat een sporter sneller wendt en keert.

Voorstekruisbandletsel komt veel voor bij sporters die veel van richting veranderen, zoals voetballers. Een blessure aan de voorstekruisband kan resulteren in veel gemiste wedstrijden, dus is het belangrijk deze blessure te voorkomen. Sporters kunnen de kans op voorstekruisbandletsel verkleinen door een goede keertechniek aan te leren. Echter, sommige keertechnieken die voorstekruisbandblessures helpen voorkomen, zorgen ervoor dat sporters minder snel van richting kunnen veranderen. Dit is uiteraard niet wenselijk, want door snel te wenden en keren kan je bijvoorbeeld een tegenstander makkelijker passeren. Gelukkig is er een techniek als de voorvoetlanding, die zowel zorgt voor een lager blessurerisico als voor een snellere verandering van richting, zo ontdekte de Australische wetenschapper Aaron Fox.

Wat weten we al?
Voorstekruisbandblessure komen veel voor. Er zijn verschillende technieken die het risico op deze blessures verminderen.

Wat is nieuw?
Technieken die het risico op kruisbandletsel verminderen, verlagen vaak de keersnelheid. Een voorvoetlanding zorgt voor laag blessurerisico én snellere richtingsverandering.

Op je tenen lopen
Een voorvoetlanding verlaagt het risico op kruisbandletsel doordat het kniegewricht en de voorstekruisband minder belast worden. Daarnaast buigt de knie door deze landing minder naar binnen tijdens de richtingsverandering, wat ook het risico op kruisbandletsel verlaagt. Door de positie van de enkel bij een voorvoetlanding kan er in het enkelgewricht bovendien meer kracht gegenereerd worden, waardoor sporters sneller van richting kunnen veranderen dan wanneer ze op hun hak zouden neerkomen.

Geen zachte landing
Een minder geschikte techniek die sporters vaak toepassen, is een keerbeweging waarbij de nadruk ligt op het maken van een zachte landing bij het plaatsen van de voeten. Sporters doen dit door meer door hun knieën te buigen of door te proberen zo min mogelijk geluid te maken wanneer de voet de grond raakt. Deze techniek verkleint het risico op voorstekruisbandletsel wel, maar zorgt er ook voor dat sporters minder snel van richting kunnen veranderen. Het is daarom niet aan te raden om deze techniek toe te passen. Hetzelfde geldt voor een andere veelvoorkomende techniek waarbij sporters hun uitvalspas bij een richtingsverandering verkleinen. Waar een sporter normaal gesproken flink met zijn rechterbeen uitstapt wanneer hij plotseling naar links beweegt, stapt een sporter bij deze techniek veel minder uit. Ook deze techniek zorgt voor een lager risico op kruisbandblessures, maar zorgt ervoor dat de sporter langzamer is.

Tot slot
Hoewel een landing op de voorvoet zorgt voor een lager risico op kruisbandblessures, is niet bekend wat het gevolg van deze keertechniek is voor andere blessures. Het is in ieder geval niet aan te raden om halsoverkop over te gaan op een andere keertechniek, maar dit langzaam op te bouwen om overbelasting te voorkomen.

Fox AS (2018) Change-of-direction biomechanics: is what’s best for anterior cruciate ligament injury prevention also best for performance? Sports Med. 48:1799–1807.

Auteur: Inge van Schouwenburg
Bron: www.allesoversport.nl